Kilometervreters

Mui Ne ligt alweer ver achter ons, letterlijk in een groot aantal kilometers en figuurlijk door alle nieuwe indrukken en avonturen die we weer rijker zijn.

Mui Ne was een schattig, rustig badplaatsje, waar we onder de palmbomen naar de in de zee zakkende zon hebben gekeken. Waar we op de fiets door het vissersdorp tuften, ons vergapend aan de hoeveelheid felgekleurde bootjes en waar we onze neuzen dichtknepen op de lokale markt. Waar we door de 'fairy stream' banjerden en 'zand-engeltjes' maakten in de rode zandduinen. We verbleven er twee nachten en stapten toen weer in een bus, die ons naar Da Lat bracht.

Da Lat zit in mijn hart, het wordt de stad van de eeuwige lente genoemd in verband met haar koele(re) klimaat. Suus en ik hadden, wederom op de gok, een hotelletje geboekt. Boven een pizzeria. Het bleek een gigantische kamer te zijn, met twee gigantische bedden. En met klap op de vuurpijl een hostess die fantastisch voor ons en al haar andere gasten was. Het was meteen 'thuis' komen. Niet alleen ons huis, maar ook onze buurt viel in de smaak tijdens onze eerste verkenningswandeling. Vanuit deze veilige haven ontdekten we de stad en haar omgeving. Samen met een gids, die ons veel vertelde over Vietnam van vroeger en nu, beklommen we de Lang Biang Mountain. In alle opzichten een hoogtepunt van deze reis door Vietnam. Wat is het toch een ontzettend gaaf gevoel om aan een uitdaging te beginnen, het zwaar te vinden, af te zien, een 'split second' te willen opgeven, door te gaan en dan beloond te worden met een (in dit geval) fantastisch uitzicht. Een dag later lieten we ons, achter op de motor, door twee 'easyriders' door de omgeving van Da Lat rijden. We deden onwijs toeristische dingen (koffieplantage, zijdefabriek, tempel, pagode, waterval), maar dat kon ons niets schelen, want de wind door onze haren en het gevoel van vrijheid had de overhand en is hetgeen wat ik me zal blijven herinneren. Na maar liefst vier nachten in Da Lat besloten we heel wat kilometers verder te springen naar Hoi An, waar we op dit moment onze laatste avond beleven.

We vlogen van Da Lat naar Danang, en werden vanaf daar door een pick up van onze homestay naar Hoi An gereden. Ik had me Hoi An voorgesteld als een idyllisch, authentiek plaatsje, maar helaas is dat een te romantisch beeld. Ja, de oude stad is behouden en is bouwtechnisch gezien prachtig en geeft je een idee hoe mooi Vietnam eigenlijk is, maar...... De oude stad is overspoelt met hippe koffiebarretjes, eettentjes, kleding- en schoenmakers waar je jassen, tassen, jurken, pakken, schoenen naar eigen invulling kunt laten maken. Binnen 24uur kun je in bezit zijn van je nieuwe custom made item. Helemaal prima wat mij betreft, maar het zorgt voor een vreemde sfeer die niet bijdraagt aan de verwachting die ik over Hoi An had. Gelukkig, voor mij en Suus, heeft Hoi An ook een hele mooie kant. Zo ontdekten we al fietsend een deel, ver weg van het toerisme en de handel, en vonden er onszelf terug op zanderige hobbel paadjes tussen de palmbomen. En lagen we na een heerlijk fietstochtje op een vrijwel uitgestorven stukje strand te genieten van het geluid van de branding. Onze twee dagen Hoi An zitten er alweer op en hoewel we aanvankelijk dachten hier langer te willen blijven (toen ons romantische beeld nog niet was verstoord) vertrekken we morgenochtend alweer.

Suus is nog zo'n 9 dagen hier en eerlijk is eerlijk, we hebben de afstanden hier in Vietnam wat onderschat. We gaan dus een stuk 'overslaan'. We vliegen morgen van Danang naar Hanoi om vanuit daar de omgeving te gaan verkennen. We verheugen ons op Ninh Binh, dat wordt na een nachtje Hanoi onze eerste bestemming. En vanaf daarna, zien we wel weer!