Overdonderend

Nooit had ik kunnen vermoeden dat de trekking, die ik samen met Kim maakte, zoveel indruk op me zou maken. De vijf dagen die we samen doorbrachten in de adembenemende natuur van de Annapurna regio, zijn vijf dagen die ik me nog lang zal heugen en met warme gevoelens aan zal terugdenken.

Ons avontuur begon toen we met onze bescheiden backpack (trekkers vergunning, slaapzak, medicijnen tegen evt. hoogteziekte, slippers, schoon ondergoed, setje warme kleding, muesli repen, wc-rol, water, spelletjes, routekaart, zeep, tandpasta, tandenborstel en handdoek) gedropt werden bij het startpunt (Naya Pul). En we eindigden vier en een halve dag later in Phedi waar we een taxi terug naar Pokhara namen. In de tussengelegen dagen liepen we naar en sliepen we in; Ulleri, Ghorepani (hier zagen we de zonsopkomst vanaf Poon Hill), Ghandruk en Pothana.

We liepen zo tussen de vier en zeven uur per dag, met name berg op, óf berg af. Geen enkele weg bleef voor langere tijd vlak, er werd hard gewerkt. Iedere morgen vertrokken we vroeg om voor 14.00/15.00 uur bij ons nieuwe huisje aan te kunnen komen. Veelal regende en onweerde het vanaf dat tijdstip zo fors dat je binnen enkele minuten tot op je ondergoed doorweekt was.

Samen met Kim heb ik me vergaapt aan het moois onderweg. De uitgestrekte rijstvelden, de rododendrons, de koeien en geiten die overal rondwandelen, de ezeltjes die vracht vervoeren, de vlinders, de vergezichten, de besneeuwde bergtoppen die er keer op keer voor zorgden dat we bleven stilstaan om ze te aanschouwen of ons aanmoedigden om door te lopen om ze van dichter bij te kunnen zien.

Ik heb genoten van de gastvrijheid die we onderweg hebben ervaren. Altijd was er een onderkomen en een bord met warm eten voor ons. De vele lachend gezichten, de grijns wanneer Kim en ik onze eerste (en laatste?) raksi (soort jonge jenever, maar dan warm) drinken, de begroeting van de porters die tientallen kilo's bagage van toeristen op hun rug dragen, de uitnodigingen om te rusten op een terrasje zonder iets aan ons te willen verkopen, de verhalen van onze mede trekkers en de aanwijzingen van de lokale bevolking om op het juiste pad te blijven.

Wat heb ik ook een bewondering voor ons lichaam. Al die stappen, berg op en berg af. Spierpijn, maar gewoon door kunnen gaan. Balans, coördinatie, souplesse. Soms met weinig slaap (harde bedden, blaffende honden, vroege wekker) weer in staat zijn om uren achter elkaar te kunnen lopen. Geweldig om zo in je zelf op te kunnen gaan in de natuur. Je één voelen met wat er om je heen is, zonder afleiding van alle onzin (?) die we normaal om ons heen verzamelen. Geen WiFi, geen netwerk, vaak geen elektriciteit of warm stromend water. Wel veel aandacht voor elkaar, praten, lachen, spelletjes spelen en luisteren naar wat op dat moment belangrijk is.

We zijn inmiddels alweer tweeëneenhalve dag terug uit de bergen. Weer neergestreken in stoffig Kathmandu. We maken ons op voor een tocht door de Kathmandu vallei. We willen onder andere in Nagarkot een glimps proberen op te vangen van Everest! Dus...., ons kleine backpackje staat weer klaar voor het volgende avontuur.