Met enige vertraging, eindelijk Nepal

Twee en een half jaar geleden ontving ik van vrienden en familie op mijn verjaardag cadeaus die mijn droom om naar Nepal te reizen mogelijk zouden maken. Zakgeld, een lonely planet, schrijfboekjes en wijze raad. Maar mijn reis die ik een paar maanden later had willen laten plaatsvinden ging niet door, want Nepal werd getroffen door een aardbeving en daar reizen leek ineens een te gevaarlijk avontuur. Ik parkeerde het idee en maakte nieuwe plannen, Sri Lanka met Kim. Maar Nepal verdween nooit naar de achtergrond, op de één of ander manier voelt het alsof ik hier iets te ontdekken heb, alsof er een nog onbekend thuisgevoel hier op me ligt te wachten. En nu, met ruim twee jaar vertraging, ben ik er. Ik ben in Nepal. Gister overviel het me ineens terwijl ik onderweg was naar mijn school. Terwijl ik door de stoffige straten van Thamel liep drong het ineens tot me door. Ik ben waar ik al zolang wil zijn.

Alweer drie dagen geleden kwam ik laat in de avond aan in mijn thuis in Kathmandu. Na een vermoeiende vlucht vanuit Vietnam met nogal wat vertragingen, werd ik door twee jongens van het hotel opgehaald. Ik werd begeleid naar mijn, nogal muf ruikende niet al te schoon uitziende, kamer en viste snel mijn lakenzak uit de backpack en viel, met vrijwel al mijn kleren nog aan, in slaap. De volgende ochtend bleek de kamer inderdaad niet al te fris te zijn, ik vroeg na mijn geweldige (!!!) ontbijt om schone lakens en besprak mijn twijfels over de kamer aangezien ik voor ruim een week daar zou willen blijven. Toen ik later die dag, na mijn eerste schooldag thuis kwam zag mijn bed er beter uit. Tegen de mufheid besloot ik ieder moment dat ik thuis zou zijn de ramen open te doen en wierook te branden. Tegen de tijd dat ik hier uit-check (dan samen met Kim) is de kamer weer fris en fruitig. Inmiddels voel ik me super gelukkig in mijn kamertje. Thamel is hysterisch, stoffig, chaotisch en stort een gigantische hoeveelheid prikkels over me heen ieder moment dat ik buiten ben. Dit hotel is bijna een oase van rust!

Morgen, zaterdag, is mijn vrije dag. Want aan vakantie vieren ben ik nog niet toegekomen. Iedere dag word ik tussen 6 en 7 uur wakker. Dan probeer ik nog wat langer te slapen, maar tot dusver is dat niet gelukt. Dan neem ik een lekkere hete douche, trek mijn outfit van de dag aan en ga op mijn gemak ontbijten. Bij het ontbijt mag ik zoveel kiezen als ik wil, verschillende soorten pannenkoeken, ei gerechten, toast met boter en jam, fruit, muesli, cornflakes, yoghurt, thee, koffie, sap...... De keuken maakt het ter plekke klaar en dan, smullen maar. Na een langzaam ontbijt ruim ik mijn kamer op, pak ik mijn tas en wandel ik 30-45 minuten door de drukke en stoffige straten naar mijn school. Ik krijg daar praktijkles van circa half elf tot vier uur.

Oorspronkelijk was het idee om Swedish Massage en Deep Tissue Massage af te ronden. Inmiddels heb ik besloten dat ik het bij Deep Tissue Massage ga laten (zegt ze nu....). Na drie dagen zit mijn hoofd zo vol met nieuwe technieken dat er amper nog iets bij kan. Dus,... ik gebruik mijn tijd om deze technieken beter te gaan beheersen, in plaats van er nog andere technieken aan toe te gaan voegen. Dat neemt de druk bij mij wat weg en zorgt dat ik meer plezier heb in waar ik mee bezig ben.

De school is anders dan ik had verwacht. Het is een spa, waarin ook een opleiding centrumpje is gevestigd. De eigenares van de spa geeft de lessen. Er is geen vaste klas, geen vast rooster, geen vast curriculum, het is go with the flow, jij vraagt wij draaien. Van mijn eerdere opleidingen weet ik inmiddels dat ik beter presteer of me kan focussen wanneer er wél een zekere structuur en/of discipline is. Dus vanmorgen heb ik dat met Reena, de docente, besproken. Ik weet bijna zeker dat ze me uitlachte, maar aan het einde van de dag gaf ze toe dat vandaag (ik denk het kleine beetje structuur) een vruchtbare dag was.

Morgen dus vrij. Ik ga een yogaschool bezoeken en een lesje volgen. Wil een beetje op ontdekkingstocht gaan in de omgeving, maar tegelijkertijd nog niet alle 'must sees' gaan bezoeken, die wil ik bewaren voor Kim en mij samen. Na morgen nog 3 volle dagen les. En dan, op donderdag, komt Kim aan het begin van de avond aan in Kathmandu. Zin in! Heel veel!

Lieve allemaal, bedankt voor de lieve appjes die ik ontving na mijn vorige schrijven. Was ik door geraakt!