Het is voltooid
Door: Eva
Blijf op de hoogte en volg Eva
21 Maart 2017 | Vietnam, Hanoi
Het is voltooid
Ruim twee dagen geleden namen Suus en ik afscheid van elkaar bij de bushalte. Er vloeiden gedurende die dag heel wat tranen. Onze lang gewenste reis samen kwam ten einde na een heerlijke drie weken. Wat was het een fantastische ervaring om eindelijk met Suus een reis te delen. Om te bevestigd te krijgen wat ik eigenlijk al heel lang weet, dat onze vriendschap meer dan bijzonder is. Dat zowel onze gesprekken als ons zwijgen oordeel-vrij, liefdevol en inspirerend zijn. Wat ging het allemaal natuurlijk, vloeiend, gewichtsloos.
Het gat na het vertrek was groot. Vietnam is voor Suus en Eef samen en nu 'moest' ik nog ruim twee dagen verder zonder mijn reisgenoot. De dag na het vertrek van Suus gaf ik mezelf een schop onder mijn kont en stapte ik vroeg uit bed om te gaan ontbijten, de Ngoc Son tempel in het meer (de grote vijver) te bezoeken, een ashtanga yogales bij te wonen, de Hoa Lo gevangenis te bekijken en van het 'zijn' in Hanoi te genieten, zoveel als dat ik kon. De resterende 48 uur in Hanoi zou niet verloren gaan. Ik zou het alleen zijn opnieuw omarmen en opnieuw leren waarderen!
De reis met Suus is voorbij, maar ook in andere opzichten voelt mijn reis voltooid. Ik vertrok om te leren, te ontdekken, ervaren en om te herinneren. Ik wist niet precies wat, en wanneer mensen me toewensten te vinden wat ik zocht, dacht ik steeds: 'ik zoek niets!'. En nu weet ik nog beter dat wat ik toen dacht, dat dat klopt. Ik zocht niet, maar ik wou me opnieuw herinneren wat van binnen leeft. Dat het leven, ondanks dat het lang niet altijd vrolijk en blij is, het meer dan waard is om voluit te ervaren. Dat angst voor afwijzing, veroordeling, falen, pijn en verdriet verlammend werkt en je weerhoud je leven te leven zoals jij dat wilt. De laatste jaren heb ik een handvol mensen mogen ontmoeten die weten hoe te leven, voluit, zonder zich te laten verlammen door angst (al zullen ze angst hebben ervaren en ook zeker dips hebben gekend). Deze groep mensen, die in een moeilijke periode in hun leven, waarin de dood op de loer lag, besluiten dat hun angst niet leidend mag en kan zijn. Dat ze kiezen voor liefde, voor het leven en alles wat daar bij hoort. Als zij zo'n keus kunnen maken, waarom zou ik dat dan niet kunnen. Ik ken mijn angsten, mijn valkuilen, mijn onzekerheden, maar ik weet ook dat mijn liefde voor dit leven groot is en dat ik het mezelf gun om het te leven zoals ik denk dat het kan en mag. Dat ik dit alles tot in mijn 'kern' voel, maakt het dat ik zeg: 'het is voltooid'. Mijn vertrek heeft me gebracht waar ik wil zijn. Ik zou naar huis kunnen, maar dat wil en doe ik nog niet!!
Over een paar uurtjes vlieg ik naar Nepal, dus ik stap straks zelf in de bus die eerder Suus wegbracht naar het vliegveld. Dan laat ik Vietnam achter me. Het land met veel verschillende gezichten, prachtige natuur, fantastisch eten, vriendelijke bevolking, trage vliegen, slechte chauffeurs, miljoenen scooters en ratten zo groot als konijnen. Een land om naar terug te keren, want er is nog meer te ontdekken of om opnieuw te beleven.
Nepal wacht en daarmee een opleiding, Swedish & Deep Tissue Massage. Negen dagen daar in mijn eentje en dan haal ik Kim op van het vliegveld in Kathmandu. Ik kan niet wachten, tot snel Kimmie. De reis is voorbij, maar de vakantie moet nog beginnen.
Ruim twee dagen geleden namen Suus en ik afscheid van elkaar bij de bushalte. Er vloeiden gedurende die dag heel wat tranen. Onze lang gewenste reis samen kwam ten einde na een heerlijke drie weken. Wat was het een fantastische ervaring om eindelijk met Suus een reis te delen. Om te bevestigd te krijgen wat ik eigenlijk al heel lang weet, dat onze vriendschap meer dan bijzonder is. Dat zowel onze gesprekken als ons zwijgen oordeel-vrij, liefdevol en inspirerend zijn. Wat ging het allemaal natuurlijk, vloeiend, gewichtsloos.
Het gat na het vertrek was groot. Vietnam is voor Suus en Eef samen en nu 'moest' ik nog ruim twee dagen verder zonder mijn reisgenoot. De dag na het vertrek van Suus gaf ik mezelf een schop onder mijn kont en stapte ik vroeg uit bed om te gaan ontbijten, de Ngoc Son tempel in het meer (de grote vijver) te bezoeken, een ashtanga yogales bij te wonen, de Hoa Lo gevangenis te bekijken en van het 'zijn' in Hanoi te genieten, zoveel als dat ik kon. De resterende 48 uur in Hanoi zou niet verloren gaan. Ik zou het alleen zijn opnieuw omarmen en opnieuw leren waarderen!
De reis met Suus is voorbij, maar ook in andere opzichten voelt mijn reis voltooid. Ik vertrok om te leren, te ontdekken, ervaren en om te herinneren. Ik wist niet precies wat, en wanneer mensen me toewensten te vinden wat ik zocht, dacht ik steeds: 'ik zoek niets!'. En nu weet ik nog beter dat wat ik toen dacht, dat dat klopt. Ik zocht niet, maar ik wou me opnieuw herinneren wat van binnen leeft. Dat het leven, ondanks dat het lang niet altijd vrolijk en blij is, het meer dan waard is om voluit te ervaren. Dat angst voor afwijzing, veroordeling, falen, pijn en verdriet verlammend werkt en je weerhoud je leven te leven zoals jij dat wilt. De laatste jaren heb ik een handvol mensen mogen ontmoeten die weten hoe te leven, voluit, zonder zich te laten verlammen door angst (al zullen ze angst hebben ervaren en ook zeker dips hebben gekend). Deze groep mensen, die in een moeilijke periode in hun leven, waarin de dood op de loer lag, besluiten dat hun angst niet leidend mag en kan zijn. Dat ze kiezen voor liefde, voor het leven en alles wat daar bij hoort. Als zij zo'n keus kunnen maken, waarom zou ik dat dan niet kunnen. Ik ken mijn angsten, mijn valkuilen, mijn onzekerheden, maar ik weet ook dat mijn liefde voor dit leven groot is en dat ik het mezelf gun om het te leven zoals ik denk dat het kan en mag. Dat ik dit alles tot in mijn 'kern' voel, maakt het dat ik zeg: 'het is voltooid'. Mijn vertrek heeft me gebracht waar ik wil zijn. Ik zou naar huis kunnen, maar dat wil en doe ik nog niet!!
Over een paar uurtjes vlieg ik naar Nepal, dus ik stap straks zelf in de bus die eerder Suus wegbracht naar het vliegveld. Dan laat ik Vietnam achter me. Het land met veel verschillende gezichten, prachtige natuur, fantastisch eten, vriendelijke bevolking, trage vliegen, slechte chauffeurs, miljoenen scooters en ratten zo groot als konijnen. Een land om naar terug te keren, want er is nog meer te ontdekken of om opnieuw te beleven.
Nepal wacht en daarmee een opleiding, Swedish & Deep Tissue Massage. Negen dagen daar in mijn eentje en dan haal ik Kim op van het vliegveld in Kathmandu. Ik kan niet wachten, tot snel Kimmie. De reis is voorbij, maar de vakantie moet nog beginnen.
-
21 Maart 2017 - 06:28
Sophie Gulickx:
Wauw, prachtig geschreven.
Ben zo gelukkig voor je dat je dit hebt ervaren.
Je verdient het, sowieso.
-
21 Maart 2017 - 17:50
Anneke:
Wat mooi dat je je eigen stilte en kracht hebt leren kennen. Weet dat je vakantie over is maar niet je reis. Geniet en nog veel wijsheid, kracht en plezier. Leef nu! -
21 Maart 2017 - 19:29
Hilly:
Hi lieve Eef
Leef het leven, omarm het en geniet.
Je hebt jezelf zoveel te geven om wie je bent.
Je bent een topper een mooi mens, met zo veel talenten.
Fijn om te lezen dat je weet dat het goed is wie je bent.
Een hele dikke knuffel.
xxx Hilly -
23 Maart 2017 - 08:39
Temel:
Hallo lieve Eef,
Wij weten al dat jij een topper bent. Fijn dat je het nu zelf ook weet en je zelf zo hebt mogen ontdekken.
Ben benieuwd je ervaring met de opleiding swedish & deep tissue massage. Klinkt goed. Geniet en have fun.
Dikke knuffel xxx Temel
-
28 Maart 2017 - 22:39
Kim Van Gorkom:
Wat een prachtige reis! Deze zal je altijd blijven herinneren. Ben benieuwd hoe de massage opleiding bevalt, als je een proefkonijn zoekt als je weer terug bent...... je weet me te vinden, hihi! En de vakantie mag beginnen voor je, geniet!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
