Laatste dagen en nieuwe kansen

Anderhalve week geleden vlogen we op ons gemak van Danang naar Hanoi, en ook de busreis van het vliegveld Hanoi naar de binnenstad verliep soepel. Één nachtje Hanoi stond er gepland, om de sfeer te proeven en om onze trip naar Tam Coc te onderbreken.
Vanaf het busstation was het nog zo'n tien minuten lopen naar ons hotel midden in het 'oude kwartier' van Hanoi. Wat een chaos en hectiek, wat een hoop scooters, uitlaatgassen, toeristen, straatventers en restaurantjes aan de kant van de weg. Gekkenhuis! Toen we ons hotel binnenliepen en we onze kamer te zien kregen zakte de moed ons in de schoenen. Een kleine, klamme kamer met beschimmelde muren en een gordijn voor een raam wat geen raam was. Bah!! Maar, het zou maar voor één nacht zijn, dus lakenzak uit de tas en verstand op nul. Onze ervaring in Hanoi was op z'n zachts gezegd vreselijk en toen we de volgende ochtend in de bus naar Tam Coc stapten was onze vakantiesfeer ver te zoeken. De rit, om de stad uit te komen, duurde eindeloos en we namen ons voor Hanoi voor altijd achter ons te laten.

Hoe verder we wegreden van Hanoi hoe meer vrij we ons voelden en toen we aankwamen bij ons onderkomen viel het laatste gewicht van onze schouders. We kregen een fantastische bungalow met uitzicht op de tuin en we hadden vanaf het gezamenlijke terras een betoverend uitzicht over de rivier met daarin prachtige rotsformaties. Wat een prachtige plek om te vertoeven. We bleven een aantal dagen daar en zagen de omgeving vanaf de fiets en vanuit een roeibootje. We ontdekten grotten en tempels en hadden meer dan eens het gevoel alleen op de wereld te zijn. Wat een verschil met Hanoi, we waren van de hel in de hemel terecht gekomen.

Met nog een week te gaan bespraken we de opties die we nog hadden met betrekking tot mogelijke bestemmingen. De eerder genoemde afstanden maken het vrijwel onmogelijk om alles te zien zonder overspannen te raken. We kozen voor comfort, rust en een paar dagen ongekende luxe. We reserveerden een kamer in Halong in een gloednieuw nieuw hotel met uitzicht op de grootste publiekstrekker van dat gebied, Halong Bay. De lucht, die vanaf ons vertrek in Hanoi mistig en grijs was, zorgde ervoor dat we met name van de indoor mogelijkheden van ons onderkomen gebruik maakten. We gingen sporten, uitgebreid badderen, hangen bij het zwembad en we keken een aantal films vanuit ons bed. Meer dan eens maakten we plannen om wat te gaan bezichtigen, maar de rust won keer op en keer en we genoten er intens van.

En nu, nu zitten we toch weer in Hanoi. En, zoals dat wel vaker werkt met tweede kansen, zien we deze stad in een heel ander daglicht. We hebben een fijn hotel in een rustiger stuk van de stad, weg van de stinkende straten van het 'oude kwartier' en de beschimmelde muren van de hostels. Gistermiddag kwamen we hier aan, uitgerust en met een 'open mind'. En we genieten op en top. We ontdekten de straten rondom ons hotel en vandaag bezochten we het 'womens museum' en gingen we naar de film, Skull Island, die werd opgenomen in Tam Coc en Halong Bay (ja Vietnam inderdaad).

Morgen vertrekt Suus tegen 16.00 uur naar het vliegveld en blijf ik alleen achter. Zelf blijf ik nog een paar dagen langer, heb ik een yogaschool gevonden waar ik wat lessen ga volgen en bereid ik wat laatste dingetjes voor alvorens dinsdag naar Nepal te vliegen. Het is alweer bijna drie weken geleden dat Suus en ik elkaar troffen in Ho Chi Minh City. Wat heerlijk om eindelijk met haar te reizen en wat zal ons afscheid morgen bitterzoet zijn. Lang leve onze ervaringen en onze prachtige herinneringen!